Gegevens

Gemaakt op vrijdag 18 februari 2011 19:11

Hits: 2107

Na drie maanden begint het al te wennen en ook al wat "gewoon"te worden. We kunnen op Victoria Island en op Ikoy eiland de weg al redelijk vinden. Dat moet ook wel want als je eens een avondje uit wilt gaan in het weekend dan is er niet altijd een chauffeur beschikbaar.  Het is bovendien veel leuker om zelf te rijden dan heb je nog een beetje gevoel van vrijheid ook al is die beperkt tot VI en Ikoy.
Dat we zelf verder niet mogen rijden heeft vooral te maken met de corruptie die je tegen komt bij de politie mocht je een ongeluk krijgen. Ook zijn de omstanders niet altijd in de hand te houden als blijkt dat het jouw schuld is. Men reageert hier soms zeer primitief waarbij het niet uitmaakt of je nu zwart of wit bent. Ook zijn we al aan het personeel gewend geraakt.  Edwin de chauffeur  is vriendelijk en wil van alles voor ons doen.
Als je iets zoekt en niet kunt vinden dan hoeven we Edwin maar te vragen en hij weet waar hij het kan krijgen of gaat op zoek naar iemand die het weet en komt er mee thuis. De "facilitair medewerkster" Mary is ook prima, altijd vrolijk, ook al hebben we wel eens nog niet geheel droge handdoeken. Want ze wil het opgruimd hebben voordat ze weg gaat voor de middagpauze. De extra dingen die je gedaan wilt hebben zoals ramen zemen of kastjes schoonmaken moeten wel steeds gezegd worden. Koelkast maakt ze altijd uit zich zelf schoon en ook de normale werkzaamheden regelt ze zelf goed. Vanavond gaat ze Nigeraans voor ons koken, ben benieuwd hoe dat zal gaan smaken. Een stoofpot van rundvlees met rijst en  jamwortel.
Samen met de tuinman Sunday wachten we al vier weken op nieuwe aarde voor de tuin. De paden zijn uitgezet en het puin is onder het gedeelte van de oprit gehaald en voor op de weg gegooid. Kan je je voorstellen dat dat in Nederland gebeurd..........maar ja daar zitten ook geen grote gaten in de weg die je op kunt vullen. Zo onderhouden we hier ook de weg die voor ons huis langs loopt. Sunday heeft er veel plezier in maar vindt dat het nu wel erg lang duurt. Maar ja zolang als de transportmanager op de fabriek vakantie heeft zal er niets gebeuren.
Al met al hebben we het tot nu toe goed getroffen met het personeel. We hebben verhalen gehoord van mensen waar je niet goed van wordt.
Eentje was zolang alleen in huis geweest (vorige madam was hele dagen aan het werk)  dat ze geen opdrachten aanvaarde en de slippers door de kamer gooide en gewoon deed wat ze zelf wilde. Toen ze ontslag kreeg weigerde ze uit haar kamertje op het terrein te vertrekken.  Daar kun je dus niets mee. Bij anderen werden valse rekeningen ingeleverd om zo aan een extra zakcentje te komen of er wordt doodleuk geld gestolen.
Bij ons heb ik dat uitgetest door hier en daar eens een paar honder naira te laten liggen maar er is nooit iets meegenomen. ( is iets meer dan een euro). Verder moet je de voorraad kast in de gaten houden, kijken of er geen shamoo en zeep verdwijnt of etenswaren. Sommige tuinmannen liggen ook liever op de rug onder een boom te slapen dan iets aan de boom te doen. De hark of snoeischaar staat er naast maar er gebeurd helemaal niets. Maar het lijkt of mensen heel druk in de weer zijn. Kruiwagen staat klaar maar meer dan een paar takjes zullen hier niet in verdwijnen. Als mensen met vakantie zijn dan wordt de tuin aan z'n lot overgelaten en gaat er hier en daar wel weer wat dood en tegen de tijd dat je bijna weer terugkomt wordt alles weer wat opgekalefaterd. Ook het zwembad moet dan z'n groene kleur weer verliezen. Verder hebben we nog verhalen gehoord van chauffeurs die de diesel/ bezine uit de auto's verkopen of er diverse prive ritjes mee rijden. En altijd hebben ze hun smoesjes paraat. Het personeel woont in kamertjes bij jou op het terrein waar ze altijd elektriciteit  en water tot hun beschikking hebben. Bij ons zijn vier kamertjes  met daaraan vast twee keukentjes. Ook zijn hier twee toiletten en twee douchjes. Hier wonen Edwin en Mary van ons en de andere twee kamertjes zijn voor het personeel van de buren. De tuinman gaat altijd naar huis en die werkt voor ons beiden. De buurman werkt ook bij Wamco. Verder zijn er nog drie vaste wachten en een wisselwacht die we ook met de buren delen. Overdag is er altijd een en s'nachts zijn er twee. Zij lopen geregeld over het terrein om alles te controleren en staan bij de poort om iemand wel of niet binnen te laten. Als het goed is komen zij altijd vragen of ze iemand binnen mogen laten. De waterbrengers, meteropnemers en  werkmannen van deze en gene worden altijd door hun vergezeld en gecontroleerd. We worden door het personeel atijd met  master en madam aangesproken. Het voelt wat ongemakkelijk maar het schijnt voor hun heel belangrijk te zijn dus zijn wij hun        master en madam.