Trucktravel.nl - Berg gorrila's?

Gegevens: Gemaakt op vrijdag 06 oktober 2006 15:51; Hits: 1760

Cross River

De morgen van 20/10/06 brengt Edwin ons om 9.00uur naar de vertrekhal van de vliegmaatschappij Aerocontracters. Hier verzamelen alle Nigerian Field Society reizigers voor een trip naar de Obudu Cattle Ranch in Cross River State. We landen met maar een half uur vertraging in Calabar maar nog net op tijd voor de aansluitende vlucht naar Bebi Airstrip. Vanuit het vliegtuig zien we de bloemkool bomen van het echte regenwoud tussen de bewolking door. Het regenseizoen is hier nog niet afgelopen. Bij Bebi Airstrip staat de bus van de Cattle Ranch ons al op te wachten en als iedereen z’n bagage heeft kunnen we vertrekken. Onderweg wordt er af en toe iets over de omgeving of dorpjes verteld. Net voor we de berg op gaan waar de Cattle Ranch staat zien we dat er een kabelbaan omhoog gaat en er wordt ook een soort zwemparadijs aangelegd compleet met glijbaan en diverse baden. Boven aangekomen kunnen we gelijk inchecken en dan de omgeving nog even verkennen.
Het is hier schoon, frisgroen en koel. We brengen een bezoek aan de Farm Fresh yoghurtfabriek maar er wordt op dat moment niets geproduceerd. Na een drankje en eten verteld John wat we de komende dagen gaan doen. Het zal geen race door het bos worden. Het vertrek morgen staat gepland op 9.30.

Zaterdag 21/10 vertrekken we om 10.15 zoals altijd is het natuurlijk later geworden dan de bedoeling was. Het eerste stuk wat we lopen gaat nog over asfalt maar daarna gaan we dwars door het grasland. We moeten 6 heuvels op en af……….. Als we in het park arriveren melden we ons bij de parkwachter. Van hen gaan er 2 met ons mee in hun groene rangers tenue. Er is een lichte sluierbewolking. We denken dat het wel wat meevalt met de zon in het open veld maar s’avonds zien we er allemaal erg verbrand uit……. In een dal zien we soort varen die tot een boom uitgroeit. Als we bij de laatste heuvel aankomen hebben we vooral veel grasland gezien en nog weinig bos. We hebben genoten van prachtige vergezichten totdat de mist het zicht belemmerde. We zijn al behoorlijk vermoeid en gaan steeds langzamer lopen. Een paar van de groep hebben een betere conditie maar voor de meeste mensen is het afzien geblazen. Normaal gesproken zouden we om 13.00 uur arriveren in camp 2 maar het is 16.00 uur als we halt houden in camp 1 want we te moe om nog sneller en verder te lopen. We zetten de tent op en strekken even onze ruggen. Daarna wat praten , wat snacken want Vivian heeft een hele salami meegenomen en ondertussen wordt er eten gekookt op een kampvuur. Het eten wordt om 19.30 opgediend. We eten bij het licht van de stormlantaarn rijst met tomatenpuree en een sardientje. Daarna maar snel in de lakenzak en slapen. Maar er is zoveel “lawaai” van alle dieren om ons heen dat we nog een hele poos liggen te luisteren. Het is wel een stuk aangenamer dan het lawaai van de generator of ac’s.

Vandaag 22/10 gaan we dan echt het bos verkennen. We zijn gebroken opgestaan om 6.30, hebben onze tanden gepoetst bij het riviertje en het hoofd wat opgefrist. Daar zal het bij blijven voorlopig. Als ontbijt hebben we droog witbrood met thee, koffie of chocolade melk. Met de laatste is het droge brood nog redelijk naar binnen te werken. We gaan in drie groepen uit elkaar. Vivian, Virag en Stefan gaan naar de grot, Robbert gaat alleen op vlinderjacht en wij gaan met John mee naar de rivier. Ieder krijgt een parkwachter mee. Om ongeveer 8 uur dalen we af naar een redelijk vlakke richel. Hier zien we verschillende soorten varens, peperplant en orchideeen. Deze laatste liggen op de grond op en zitten op een dode tak van een boom. Ze zullen nu doodgaan omdat ze niet meer door een levende boom worden gevoed. Verder komen we een groene slang tegen getooid met lichtgroene ringen om z’n lijf, hij/zij is ongeveer 75 cm lang en zit klaar voor de aanval. We nemen maar een omweg. In dit bos staat maar een enkele grootte en hoge boom maar dat schijnt normaal te zijn op deze hoogte van 1500m. Een rode rozetachtige bloem komt zo uit de grond tevoorschijn zondere stengel of blad en is een soort vrucht. Bladplanten in alle kleuren groen, donker of licht groene bladeren , of met een lichte streep door het blad deze bloeit met een blauwe bloem aldus de gids. Een blad met mooie kartelranden die ook prachtig bloeit. Dan wordt het zo langzamerhand tijd om af te dalen naar de rivier. Dit gaat 1,5 uur duren en is een behoorlijke stijle afdaling. We slingeren als Jane en Tarzan het pad af, als we ons niet vasthouden aan deze flexibele boompjes rollen we zo naar beneden. Af en toe zien we de rivier beneden ons door de bomen schitteren. Dan opeens stuitten we op nesten van de gorilla’s. De mannen maken een nest op de grond zodat ze de vrouwen en jongen kunnen verdedigen en de vrouwen maken hun nesten in de bomen waar ze samen met de jongen veilig kunnen slapen. Er ligt mest rondom de nesten en we vinden enkele haren in de nesten. De bladeren van de takken waarmee de mannen hun nesten camoufleren zijn nog groen en je kunt hun aanwezigheid nog ruiken. Waarschijnlijk hebben ze hier de afgelopen nacht of de nacht ervoor geslapen. Het is heel bijzonder dat we de nesten hebben gevonden en kunnen bewonderen. In totaal zijn er 13 nesten waarvan 4 op de grond. Het is bijna 12.00 uur als we de rivier bereiken en daar kunnen we even uitrusten. De mannen zitten op een steen midden in de rivier en ik lig even gestrekt tussen de planten aan de rand van het bos. We eten een eitje, een reep en een sinaasappel en dan moeten we alweer terug. Men had gezegd dat we om 13.00 uur wel weer terug waren in het kamp maar dat zijn weer Nigeriaanse fabels.We nemen wel een kortere weg terug maar die is nog stijler dan het pad dat naar beneden ging. De eerste 1,5 uur gaat het wel maar daarna komen we amper meer omhoog. Als we dan eindelijk op het redelijke vlakke stukje terug zijn moeten we eerst langdurig op adem komen en wat drinken voordat we verder kunnen. Een conditie van 0,0 . Het vlakke stukje gaat weer redelijk maar dan komt de laatste klim omhoog naar het kamp nog. Aan het begin van de beklimming heb ik een stok gekregen waarmee ik mezelf nog wat omhoog kan hijsen en die mij op dit laatste stuk ook weer van dienst is. Uiteindelijk stompelen we om 16.00 uur het kamp binnen. We krijgen chocolademelk en brood waar we weer wat van opknappen.Robbert heeft nog wat vlinders gevonden en pint ze vast in een speciaal vlinder kistje. Vivian en Virag lagen te slapen , die waren om half 3 terug maar ook uitgeput van hun geklauter op handen en voeten naar de vleemuizengrot waar niet veel te zien was. Ze hebben 4 gorilla nesten gezien. De meesten van ons hebben te weinig conditie voor dergelijke uitspattingen. Maar leuk is het wel. Als iedereen weer wat is opgeknapt genieten we van een wijntje en een biertje met een toastje vis. Het avondeten bestaat weer uit rijst met tomatenpuree en een bonenprutje met vlees en vis. Smaakte prima.

Maandag 23/10 heeft iedereen weer ontbijt gehad van droog brood met chokolademelk en/of koekjes met thee. De meiden gaan nu naar de rivier met Stefan , Robbert gaat weer achter de vlinders aan en wij hebben besloten om niet naar de grot te gaan maar samen met John de vogeltje te bekijken die rondom het kamp leven of voedsel zoeken in deze buurt. John en de parkwachter hebben een paar netten gespannen waar ze de vogels in kunnen vangen om ze goed te kunnen bekijken
We klimmen tot halverwege de top en gaan dan op een steen zitten en dan maar afwachten wat voor ons langs gaat vliegen of in de bomen gaat zitten rondom ons. In het net vliegen vijf vogels waarvan we er vier goed hebben kunnen bekijken. We zien verschillende vogeltjes en vogels maar de namen zijn we alweer vergeten. We hebben er nog veel meer gehoord maar de kleine vogeltjes zitten goed verscholen in het groen en zijn met verrekijker nog bijna niet te vinden. De sunbirds kunnen we nog herkennen maar daar houdt het dan ook mee op. Tegen tweeen gaan we terug naar het kamp om onze stijve spieren nog wat rust te gunnen. Robbert komt ook even terug maar moet dan zijn vlindernetten weer ophalen. Om vier en vijf uur bij de netten gekeken maar er zit geen vogel in. Na een poosje gaan John en Ofere weer naar de netten om deze ook op te ruimen en komen terug met een sunbird in een zakje. De vogel wordt bekeken en mag dan weer wegvliegen. Ondertussen zijn de dames ook weer terug . We drinken nog een biertje en eten een cracker met vis. We zijn blij dat we vandaag wat in en rond het kamp zijn gebleven. We hebben wel wat beweging gehad maar geen zware training gedaan en hopen dat het morgen wat beter gaat met het lopen in de bergen. Het avondeten bestaat ook vanavond uit rijst met bonenprutje wat weer prima smaakt. Na het eten gaan we alvast wat voorbereiden voor morgen, alles moet weer ingepakt worden en door de dragers terug gebracht worden naar de ranch.
Ook vanavond een poosje liggen te luisteren naar alle geluiden uit het bos totdat je in slaap valt.

Vandaag 24/10 staan we op om 6.30. Het heeft de hele nacht geregent, om middernacht zeer heftig en daarna gestaag doorgedruppeld. Het bos in om je behoeften te doen, wassen en tandenpoetsen aan het riviertje voor diegenen die dat nodig vinden. Nog een laatste chocolademelk met droog brood en dan alles inpakken. Het buitendoek van de tent is natuurlijk kleddernat dus dat is niet zo prettig. Ondertussen zijn de dragers ook gearriveerd en vechten ze bijna om wie van hun welke rugzak/tas mag dragen. Onze rugzakken zijn heel geliefd , zijn natuurlijk makkelijker te dragen dan een gewone tas of the “Ghana go Home” tas. Kwart over 8 is alles opgeruimd en zijn de lasten verdeeld over de dragers. Weer zullen we 6 bergen op en af moeten voordat we weer bij de ranch arriveren. Enkele deelnemers hebben toch een wat betere conditie en zijn al spoedig uit het zicht verdwenen. Wij doen het wat kalmer aan. De eerste berg is weer erg stijl en we moeten regelmatig even stil staan en op adem komen. Boven op de top zijn de spieren weer wat warm gedraaid en gaat het lopen wat gemakkelijker. Berg 2 en 3 zijn ook nog pittig en de afdaling tussen de twee is ook niet eenvoudig. We moeten door hoog grasland op een paadje waar je net met twee voeten naast elkaar kunt staan. Tijdens de heenweg hadden we het idee dat we op een randje langs de afgrond liepen maar nu het helder weer is zien we dat dat wel meevalt al moet je nog niet vallen want je rolt wel erg ver de diepte in.
Christian een van de dragers wil mijn rugzakje ook nog dragen en dat loopt nog beter. We vorderen langzaam in ons eigen tempo en genieten van de weidse uitzichten en de hoeveelheid bloemen die nu bloeien. Allemaal kleine planten en bloemen maar wel in allerlei kleuren. Tony en Ofere blijven achter in het rangerskamp de overige dragers komen we tegen als we bijna bij de asfalt weg zijn en nemen daar afscheid van hun. Christian ,Okon de kok en Shisi lopen nog een keer met ons mee naar de ranch omdat ze onze dagrugzakjes willen dragen. Kwart voor twee arriveren wij dan ook bij de ranch.Nadat we afscheid hebben genomen van de laatste dragers gaan we eerst een soepje eten en wat drinken. Als we weer wat zijn bijgekomen van de tocht gaan we nog een keer in de melkfabriek kijken maar er wordt nu ook niet geproduceerd. Ze maken hier alleen drinkyogurt. Er zijn 40 koeien en ze geven samen 250 liter melk per dag. Ze proberen de Fries bonte koe hier te kruisen met Fulani koeien in de hoop in de toekomst een koe te krijgen die tegen het klimaat kan en toch veel melk geeft. We kijken nog even bij het melken, ze kunnen twee koeien tegelijk melken met een melkmachientje. Dan nog een poosje luieren op de kamer totdat we stroom krijgen zodat we ons kunnen douchen. Nog een lekker maaltje in het restaurant en dan alles weer inpakken voor de terugtocht. We moeten morgen ochtend 6.00 uur in de bus naar Calabar zitten om ons vliegtuig dat gepland staat op 13.00 uur te halen.

Woensdag 25/10 stappen we om 5 voor 6.00 uur in de bus. De ontbijtpakketjes staan klaar en dan is het wachten totdat iedereen aanwezig is. Na een kwartier vertrekken we richting Calabar. Enkele bewoners krijgen een lift naar een dorpje wat aan onze route ligt. In Obudu moet er nog iets ter reparatie gebracht worden en dan kunnen we gas geven. Het eerste stuk van de weg zit vol met gaten dus gas geven is maar zeer beperkt. Maar zodra de weg okee is vliegen we zelfs met een noodgang door de dorpjes. De omgeving is prachtig groen. We rijden nog door een grote stad die de naam Oban heeft. Na de stad zien we grote palmplantages, de noten van de palm worden gebruikt om palmolie van te maken. Het is half een als we bij het vliegveld van Calabar aankomen. Gelijk inchecken en dan kunnen we nog even geduld oefenen want het vliegtuig is er nog niet. Het is bijna twee uur als we vertrekken en een uur later landen we weer in Lagos waar we iedereen gedag zeggen en dan op zoek gaan naar Edwin om ons naar huis te rijden. Het was een zwaar maar mooi uitstapje in de natuur van Cross River State.