- Gegevens
- Gemaakt op maandag 18 april 2011 09:21
- Hits: 2712
Het is ongeveer 10 uur als we vertrekken uit Auberge Dinaosaur Kem Kem in de woestijn. Gister konden we niet sneller dan 10/15 km per uur maar vandaag 15/4 gaat het wat sneller al is het laatste stuk naar Zagora erg stenig. We rijden over grote verlaten vlakten, doorkruizen diverse rivierbeddingen en gaan over kleine bergpasjes. Waar wat water in de grond zit staan vaak acaciastruiken en er groeit een soort gras die als pollen verspreid er tussen staan. Ondanks dat het voorjaar is zien we maar weinig planten die bloeien.
In Erfoud stonden een aantal "stammen" bekleedt met gele bloempjes en geen blad. De oleander bloeit overal en soms zien we kleine paarse en witte bloemjes. We rijden door een klein dorpje waar de kinderschare talrijk is, de dadelpalmen net aangeplant en het graan en de uien groeien in de kleine akkertjes tussen de palmbomen. De temperatuur is 35 graden het wordt steeds warmer. Bij het laatste stuk naar Zagora zien we dat men bezig is om een nieuwe weg van asfalt aan te leggen. Camping Sindibad staat midden in het dorp en is voor ons heel handig. Als we aankomen is er niemand te zien behalve een paar gasten. Later in de middag komt de eigenaar langs om het papiertje weer in te vullen. Rondje door het dorp gelopen en bij soevenierwinkeltjes worden we door menigeen aangeklampt om toch minstens 1 minuut te luisteren. Volgende keer maar. De restaurantjes die we zien zijn allemaal leeg. Bij het grote hotel Tinzouline zijn nog een paar toeringkar groepen aangekomen en we gaan eens kijken of we daar ook kunnen eten en ja er is nog wel plaats. We hebben een gehakt en een rundvlees tajine gehad en het heeft ons heel goed gesmaakt.
Lekker ontbijten 16/4 onder de dadelbomen en vogeltjes kijken. Het is een goede plek ook al is het sanitair 2x niets maar dat hebben we wel bij ons dus dat geeft niet. Voordat we weer verder rijden eerst nog wat joghurt en brood gekocht en nog even op de souk gekeken voor wat fruit. Het is licht bewolkt en aardig winderig en we gaan richting M'Hamid. Het is nog steeds asfalt, even voor het dorp houden kofiepauze want wat we voor ons zien lijkt wel op een zandstormpje. We staan aan de rand maar het komt toch net even over ons heen. Als de lucht is opgeklaard gaan we verder. Als we ongeveer 1,5 uur onderweg zijn in het zand begint de wind weer aan te wakkeren en het zand vliegt ons om de oren. Het zicht wordt minder en minder en we stoppen maar. Truck half achter een boom gezet maar de wind en het zand pakt ons nog flink op de flank. We staan te schudden op de wielen en meestal kunnen we nog geen 10 meter zien. Maar een boek gepakt en maar dan maar wachten op beter weer. In het begin van de middag komen er nog een paar auto's langs die richting de M'Hamid rijden en verder is er geen verkeer meer. De temperatuur loopt langzaam op naar 33 graden. We vinden het een beetje benauwd, maar dat is meer ons gevoel dan dat het ook zo is. Na een uur of drie als we weer eens naar buiten kijken zien we een paar kamelen langslopen met begeleiders en 2 toeristen. Arme zij, het lijkt me geen pretje om met dit weer buiten te moeten lopen. De kamelen en begeleiders worden er niet anders van en lopen rustig verder. s'Avond half zeven klaart het op, de wind gaat liggen en al gauw kunnen we de wereld er om heen ook weer zien. De truck wordt nog een stuk van het pad afgereden en we genieten van een avond en nacht in de woestijn. Benji vindt het helemaal geweldig die rent hier los wat rond. Jammer dat het te koud is om buiten te kunnen slapen. Het is hier zo heerlijk vredig en volop licht van de volle maan.
Zondag 17/4, het is stil in de woestijn het enige wat je hoort zijn de vogeltjes en die zijn er niet heel veel. Vandaag ook weer een mooi exemplaar gezien. We kunnen verder met het pisterijden. Het is een mooie zandpiste, kleine heuveltjes en mooie geultjes. Er groeien hier jeneverbesbomen en ook hier en daar wat gras. We hobbelen hier mooi doorheen. Hierna weer een wat meer stenige piste die weer wordt opgevolgd door zand en heuvels en die vol staan met euphorbia struiken van wel 3 meter hoog die vol vruchten hangen. Af en toe steekt de wind weer op en we hopen maar dat het bij die stofhoosjes blijft. Ook zien we kleine acaciastruikjes die nu bloeien met gele bolletjes. Na de lunch volgt nog ongeveer 50 km ribbelpiste(wasbord) over een kale stenige vlakte met hier en daar wat heuvels en de nodige wind/stofhoosjes. Gelukkig blijft het daarbij. Bij Foum Zguid komen we weer op het asfalt en ik kan niet zeggen dat het me spijt. Na een rondje stad gaan we maar verder er is hier niets te beleven. Richting Tata, landschap veranderd niet veel, bergen, vlaktes en zand en hier en daar nog wat duinen(tjes) Het is onderhand 4 uur in de middag en het wordt tijd om te stoppen dus zoeken we een mooi plekje. We rijden tussen een paar bergpartijen door en dan zien we een rivierbedding zo breed waar de palmen in groeien. Ook in deze rivier staat geen water. Tot nu toe hebben we twee riviertjes gezien met water. Even later komt er een dorpje inzicht dat schuil gaat achter de dadelpalmen. Wij kunnen mooi aan de andere kant staan, in de schaduw. Het duurde niet lang voordat we alweer kijkers hadden. Oma komt ook nog een kijkje nemen en wil ook graag de binnenkant bekijken, bon, bon. Even later komen er nog meer vrouwen en kinderen onze kant op maar ze worden al snel door een man weggestuurd en ze vertrekken dan ook op een holletje terwijl meneer zelf een praatje komt maken. De baas van de gemeenschap? We komen er niet achter.